Netgedichten

netgedicht (nr. 86.229):

In samen overleven

weer zijn we bezig
de mooie dingen uit het
verleden nu al te verdelen
voordat het zijn echte
waarde heeft laten zien
opgediend in een bak

vol kritiek liggen de losse
gedachten gezegden
en opvattingen als
amputaties naast de
al overleden normen en
waarden uit een tijdperk

dat zij nog een hecht
fundament waren als
draagvlak voor het
merendeel van de
gangbare opvattingen
vertrouwen bleek en bleef

een goed cement te zijn
in de na oorlogse opbouw
daar waar na de vrede vrijheid
met hoofdletters geschreven
werd betrad de jeugd met
veel bombarie de lege ruimtes

met de adem van familie
en ouders in hun nek
maar cultuur en muziek
proefden de vruchtbare
grond en de eerste bloemen
bloeiden en hit na hit boeiden

alleen zij met hart ziel
en tranen in de ogen
werden de grootste
sterren hun pijn kon
de jeugd niet vermijden
in samen overleven