Netgedichten

netgedicht (nr. 86.426):

Een peperdure armetierige home

Aan de buitenkant valt het mee
Banken ruimte en groen voor het gebouw
Binnen wordt het benauwend donkerder
Kleine kamers smalle drukke gangen

Hij kon het niet gewoon worden at niet meer
Miste zijn hof gewoon eens buitenkomen
Niets boven je eigen huis eigen eten
Eigen bed maar ja het moet gaan

Immobiel tussen bleke koude muren
rijgen dagen aaneen als doffe kralen
De tijd één grote amorfe zee
waarin levenslust vaak verdrinkt

Verwachtingen werden verre herinneringen
We moesten verkopen en verhuizen
Ver huizen in 1 klap van privé privacy
Naar een home waar je nooit alleen bent

Het eten valt soms mee soms tegen
Gisteren was het weer rijst dat lust ik niet
Ze verstond me nauwelijks haar vriendin hielp
Zuchtten samen dat het voor hen niet meer hoeft