Kinderfietsje

Op de schoorsteen van een huis
ergens aan een stille straat
zit een zwarte zangvogel
tinkelend te tierelieren
tijdens de lente equinox
welkom zon die vanaf de kim
rozerood het blauw beklimt
zo opent zich de zomer
in lijn met het tuinpad staat
vaak het fietsje van een kind

op de schoorsteen van het huis
ergens aan die stille straat
zitten paren zwarte vogels
schor en krakend te krassen
voor de herfstequinox
zo groeten ze de grauwe dag
die als druipende wolk begint
zo ontsluit zich de winter
in lijn met het tuinpad staat
nog het fietsje van een kind

om de schoorsteen van dit huis
speelt intussen een zuchtje wind
soms zachtjes en verkoelend
soms harder en verwoestend
soms groen of bruin of wit getint
soms kringelt er een kleine pluim
de winteravond ijlend in
dan transformeert zich het seizoen
in lijn met het tuinpad staat
weer het fietsje van een kind

om de schoorsteen van het huis
dat onaangeraakt daar staat
tot het knallend onder kogels
nog slechts krakend kan kieren
voor het gieren van de wind
die niet langer meer verkoelt
doch die hoogstens nog verwoest
niemand die nog warm verwelkomt
met een lach op het gezicht
daar vliegen geen vogels
want wat ooit recht was verkromt
op het gehavende tuinpad ligt
het fietsje in een rode plas

hoe dol en dwaas ook het beleid
altijd is een groep bereid
het te steunen en uit te voeren
wat ooit ontspringt op een top
sijpelt steeds door tot onderop
totdat iemand zich gaat roeren
omdat de lijnen roder worden
demonstreren gaan de horden
op een tuinpad ligt een fietsje
dat toebehoorde aan een kind

Biografie van deze schrijver

Kinderfietsje

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 8