Netgedichten

netgedicht (nr. 87.143):

ijs en weder dienende mutsen

O Don O'Van!
Heer van...ja van wat eigenlijk?...
enfin

Een halve eeuw...wat zeg ik...
zestig jaren zonder grijze
haren te krijgen van talomaanwezig wereldleed,
alwat madame Nature
van haar Grand-Mère
op onze mondiaal
een en andermaal
getransformeerde
tot massa's biomassa
in haar schoot
heeft te verstouwen

aan, ik noem een dwarsstraat
van een fly-over,
ontgiftings detoxiden,
gebotoxte feminine humanoïden
injectiemotorische oxyden
te land ter zee en hoog
boven de thermodynamisch ontzilte
arctische dampkringhemisfeer

en telkenmale weer in november, zoals J.C. Bloem ons voorhield
na de zoveelste intree der herfst
ja ook in onze nederige poëtenleventjes alhier
onder de dark side of the moon...

dat alles zonder al te enge zeldzame, wreedaardige
en kwalijke spelingen van
die andere feeks
met wie satan een pact heeft gesloten

om de arme zielen te testen
op hun drang tot survival -
ge kent haar vast, miss Fortuna
(hou haar te vriend, Don!)...

ja dan is het een kwestie
van pure, ongezouten mazzeltov
als wij de hand mogen schudden
van de burgervader
op de dag dat wij deo
en duvel volente

als mummelende, tandeloze
eermalige bevlogen hiphoprappers
honderd jaar levenskracht
op ons palmares mogen laten noteren...

liever geen bloemen...of toch?