Netgedichten over taal

netgedicht (nr. 1.125):

Everlever

Niet dat ik met mijn laatste haren
en mijn wormstekig everinnen paren

niet meer wil
maar er bekruipt mij onverschil

nu de jaren meer rag dan roem vergaren
en ik erfelijk belast

op de tast van mijn bombast
en geen everwijn te dol

moet komen uit mijn alco hol.
Te vaak beschonken

welhaast in de drank verdronken
ben ik als de dood zo bang

nu mijn everlever zich bezint
en vals begint

te zingen
maar dat is de gang

der dingen sprak de oude ever
met een krak

en nog iets van katerige bever
geen gezever meer. Deze ever

wordt weer fris van lever
nooit meer brak

want ik ben een overlever
en geen overgever.