Netgedichten

netgedicht (nr. 576):

Proost

Weinig gasten, zoals meestal
maar voor het uur, vrij veel.
Het eerste licht speelde met flarden.
Ogen groen van blauw in geel.

De waas trok je rimpels recht
en de rook bracht het verleden,
verschaalt als bier en de cologne,
waarmee je me wist te overreden.

Ik zit weer in mijn kroegje,
terwijl de ochtend van haar liefde zingt,
die ik hier ooit heb gedronken
en waar ik nog regelmatig op drink.