Netgedichten

netgedicht (nr. 1.676):

NET ALS SCHEMER

Ik beef voor geweld
maar de dag is nog jong
het ijzer in de zin
is amper ontgonnen

mijn wapens spreken stil
als het schemer

mijn pen hamert fel
op het witgloeiend steen
het licht van de letters
vonkt van de kracht
waarmee ik het aambeeld beveel

ik plooi en ik kerf

in het slijpen
worden braam na braam afgerond
tussen vijlsel blinkt in scherpte
een punt

op het einde is alles wat ik dacht
in de vorm die ik wou gesmeed

ik hoop dat de strijd
nooit
mag beginnen.