Netgedichten

netgedicht (nr. 1.667):

Die blik

als de zon achter je ogen doorbreekt
en de vreugdeboogjes je lippen buigen
krullen je golven om mijn stiljuichen
tot mijn kus van de jouwe losweekt

vertrouwder dan zaterdagnachtgesprekken
waar de rest van mijn wereld bij verbleekt
weet je nieuwsgierigheid te blijven wekken

die liefde zal me altijd mogen fascineren
want zulke dromen sterven toch niet
ze schrijven ‘slechts’ ons levenslied,
doen ons als vanzelfsprekend excelleren

heiliger dan een mystiek zonsopganggebed
en door de liefde laten we het arrangeren
je maakt me gelukkiger dan een geluksamulet