Netgedichten

netgedicht (nr. 2.012):

Schone dood

de schoonheid van de dood
leeft op de gezichten van hen die waren
onbereikbaar ver zijn zij

de koude herbergt warmte
van buitenaf niet voelbaar
van binnenuit niet tastbaar

en toch het hart
zal ogen openen

een glimlach
zal ontwaken

rust in vrede
zal uitgesproken worden
in de schoonheid van het leven