Netgedichten

netgedicht (nr. 2.038):

Oogcontact

Ik drijf op de vleugels van jouw droom
in een wereld die ik niet eerder zag
maar ik nu tederzacht betreden mag

Waar een kus door de hitte van de daken veert
in zwijmelkruid nest dat zich welig bloeiend verstopt
daar als een zeldzame kriebelrups tot vlinder ontpopt
en breekbaar trillend je tederzacht reflecteert

Een roze wolk probeert in mijn hoofd te komen
een strijkstok zoekt in mijn hart naar snaren
lichtvoetige woorden dansen zonder te bedaren

Op een plankier van flamberend gekleurd fluwelen
zwelt mijn borst haar eerste aarzelende strelen
toont satijnen klanken die de stiltes stelen
daar breekbaar trillend je tederzacht bespelen

Verbijsterd omvat ik jouw warme blik
zie zweverig in je fantaserende ogen gevlogen
hoe tederzacht we deze droom hebben bewogen