Ongehoord Dakloos
In schril contrast, zwalkend door straten,
de fles half uit de zak, van'n jas vol gaten
Lachend naar zichzelf,i n een etalage ruit,
biggelende tranen, schreeuwen doet hij luid
'Kijk hoe ik verval in levenstrieste sleur'
't antwoord is altijd 'n dichtslaande deur
De mensen kennen 'm wel, die dronken gek,
zuipend, schreeuwend, en bevlekt met drek
Horen 'm elke dag maar luisteren echter nooit,
naar wat deze verlorene, voor hun voeten gooit
Gezellig samen zittend, warm voor de buis,
voor hem slechts karton, z'n eeuwige thuis...
Geplaatst in de categorie: maatschappij
en gegrepen uit het leven van de daklozen.