nooit gedacht
dat het kan
dat je denkt
dit kan niet
in het echt
geen nakomeling
van het spraakgezegende mensenras
kan zo zijn
zo
zijn
een vrouw
kan aantrekkelijk zijn, mooi
maar niet zo
niet
zo
Niets is zo onwerkelijk als het besef der onwerkelijkheid
Parmenides gelijke, geloof je ogen niet
van zo een hoge schoonheid
van zo een diep verdriet
Beschouw dit wezen dat kan leven
haar geest uit dauwdraden geweven
Het teer gezicht schijnt
gegoten, geslepen, fijn,
door koel, stromend water
uit puur wit elfenbein
De stille stem klinkt
gedempt, ver, helderzacht,
door flarden winternevel
vervagend in haar lach
Een eenzaamheid, groot en geheim,
verschuilt zich in de stille ogen,
geen mensenkind ooit zo bewogen
zij danst
zij zweeft
zij spreekt in rijm
Haar onberoerdheid, als een kind,
soms haast niet zichtbaar, toch zo stralend
zorgt dat je haar steeds wedervindt
Als ze niet vlucht zal ik haar halen
van takken dwarrelende sneeuw
ze leeft; vandaag, een jaar, een eeuw
onsterfelijk verdwalen
zij is zo
dat ik denk
dit kan nooit
is niet echt
hotmail.comGeplaatst in de categorie: vrouwen
schoonheid
1.835
Geef je reactie op deze inzending: