Netgedichten

netgedicht (nr. 2.511):

KIND

Ik had je willen bouwen
van het harde hout
met balken die wat dragen konden
in steen die het blauw van staal omsloot
maar mijn handen
beefden even

ik zag dezelfde
architecturale fouten
die ik in mijn hoofd
vergeten wou
spiegelde me
in de vensters van je huis
waar ik mijn eigen dromen
ontmoette die ik ooit verloor

maar een open deur vertelde me
dat ik verder leven zou
als mijn verleden
vrede met de toekomst sloot.