Netgedichten

netgedicht (nr. 2.775):

Innerlijke dwaling

Ik bedwaal de gangen van mijn gedachten
op zoek naar degene die ik werkelijk ben
maar verloor tijdens een reis door het leven

In beslagen wanden van getemperde krachten
kerf ik namen die ik als mijn koestering erken
voordat ik van de mijmering wordt verdreven

Tastend in de weke delen van duisternis
die met vochtige vingers de lucht omsluiten
zwoeg ik naar de kern die rust in mijn gewelf

Gehavend gevoel stuwt het schrijnende gemis
heldhaftig verban ik mijn angsten naar buiten
en maak plaats voor de hereniging met mijzelf