Netgedichten

netgedicht (nr. 2.820):

smeltende ster

Het gras fluistert mijn rug
In vochtige woorden de vreugde toe
En mijn neus danst met bloemen
Op de kristallen dansvloer
Van een zomers briesje

De ogen grijpen naar een ster
Die langzaam in gouden druppels
Smeltend mijn horizon inkleurt
Ik proef hoe de warme gloed
De mond van elke porie kust

Maar mist zweeft de afstand tot een gat
Mijn vingers krassen onbewust
Hulpkreten zijn logge lichaam
Hopend op de tussenkomst van zon

...al weet ik niet of hij ooit
de moed tonen zal