Netgedichten

netgedicht (nr. 3.031):

Ik zoek de lente (3)

Mijn afscheid gaat naar het jaargetij
waarin de lucht onbewogen haast bevroren
tussen het zoemende vuil van het seizoen
trillend doortrokken was met niks liever
dan verkoeling vinden in een dag als deze.
Belovend van gloren zonder ongewenst zwanger
te hoeven zijn van de hitte.

Mijn smachten is naar de lente van het sterven
waarin ontbinding zorgt voor de mooiste kleuren
tot de gevelde geuren overgaan in de frisheid
van gierende rust tussen angstaanjagende vlagen
verbijsterd krakende en vallende takken.
Buiten de warmte die weer aan kan voelen als thuis.

Mijn hunkeren is naar de zomer van de nacht
waar de maan en de sterren zwoeler schitteren
door de pure ijskoude zuiverheid
van het dunnende laagje vorst
dat ons beschermt tegen de echte kou
waarin ware warmtebronnen drijven.