Netgedichten

netgedicht (nr. 3.030):

Tand des tijds

getande tijden

tikt de klok
eentonig
trekt de tijd
balorig
om ‘t kwartier
westminster

ding dong
galmt het hout
trilt de stilte
rond de kast

scheurt de slaap
kreunt de vaak
schrikt de kaak
klapt ze dicht

slaan de tanden
op elkaar
grijpen wielen
met misbaar

zo kraken
de tijden