afscheid
het is zo zwaar dat ik het niet
over de drempel van mijn lippen krijg
"afscheid" weerklinkt in een uithoek
van mijn daverend hoofd en beukt zich
tegen de moed die het recht houdt
mijn tranen kauwen op de grond
onder mijn wankele voeten, om dan
een braakbal van niets uit te spuwen
ik val een laatste maal in haar armen
en mijn geheugen nagelt deze seconden
aan zijn muur, in een kader van droefnis
hotmail.comGeplaatst in de categorie: afscheid
afscheid 3.0 met 21 stemmen 
2.815
2.815
Geef je reactie op deze inzending: