inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.130):

Stuurloos

Pruilend als een gekrenkte godin
Vlijt ze zich naast me, hoofd in de knieholte
Aan de overkant horen we een luide lach
Die over de halmen rolt

Gestaag. Voorbarig. Voorlopig
Stamelt het bloed
Kraakt de rib
Drijf ik een eeltige hiel in haar lenden

Nu ik staar naar haar.
Zwelt een prop in de krop
Het verhemelte splijt

De sappige tongval schijnt haar niet te storen.

Een schemervlam strijkt langs wervels
Doofstom reken ik op mijn ogen
Maar ze stromen onder.
Zout drupt langs het voorhoofd.
Een geniepige kever wandelt door mijn gewrichten
Knipt er de elastiekjes door.

Doorzichtig als opgewreven glas
Sta ik hier te vergaan

Nooit was een kramp zo vredig.

Schrijver: Wimper, 11 september 2003


Geplaatst in de categorie: liefde

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 580

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)