Netgedichten

netgedicht (nr. 3.153):

verlangen in tijd

langzaam zal tijd verglijden
dag na dag in hervonden geluk
waar liefde in mijn hart geslopen
intense verlangens in nevelen hult

lichte streling van zacht gefluister
onthul mijn dromen die diep geborgen
mij beloven dat de dag na morgen
ontwaken zal in licht

bevrijd van donkere dagen
daar waar nevels in flarden vervagen
en de zon in heldere stralen
dit hervonden geluk
laat ontwaken
in tijd