in hun lach klinkt nooit je naam
ik zag hoe je
je krullen blonder streek
het pad van ogen liep
en week als je een
vinger wenken zag
je plukte woorden
van hun lippen, kuste ze
en wierp ze als zoenen
in een zelfgemaakt boeket
van bloemen in hun schoot
je geeft je bloot
als zachte streling voor
hun handen, met jou
wordt achteloos gespeeld
totdat het iedereen verveelt
je bent voor hen een sloof
een speeltje zonder faam
hun ogen zijn nu je bestaan
je hebt jezelf verloochend
in hun lach klinkt nooit je naam
Geplaatst in de categorie: vrouwen