Netgedichten

netgedicht (nr. 3.493):

je lach kleurt als de wind

ik pak de zon
en stapel wolken tot
een open rood gordijn

geef mij je warmte
zonders sluiers, mijn
huid zal liefde voor je zijn

je lach kleurt
als de wind zijn spel
met bladeren speelt

ik zie de zomer
vonken in je ogen omdat
je mijn verlangen deelt

we zijn de herfst
voorbijgelopen, hebben
zacht de winter aangeraakt

in het ochtendgloren
zijn druppels dauw door kou
tot stralend diamant gemaakt