inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.719):

verdommezomer

Je bent hier, zei mijn schijnwoord,
maar het was mijn lege mond vol tanden
tegen de wind in geschreeuwd
alsof ik loog omdat ik niet
de werkelijkheid sprak
en toe moest geven:
ok, je bent er niet,
verdomme.

Je bent hier, zag mijn blik
maar met mijn duister oog
van pijn en nog meer staar
tuurde ik langs een eindeloos
lang zandstrand van speuren om
alleen een branding waar te nemen:
ok, ik had hoop, voor niets.

Wist ik maar dat daar en daar
ongeveer op een zus verschoten
dorpsplein onder zo en zo een
parasol (ontrafeld door bediening
tafel 14), bij een door een of ander
steenziek muurtje jij
naar mij verlangde,
wist ik dat maar…

Verdomme
ik zou je een mooie kaart sturen:
verdomme, lief, kom terug
in woord en beeld,
ik wacht mezelf zo moe.


Zie ook: https://tjootje.auteursblog.nl

Schrijver: theo van de wetering, 23 december 2003


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 959

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)