Netgedichten

netgedicht (nr. 3.904):

Dag dromen

Wanneer de nacht de dag bevrijdt
vanuit haar duistere onderkomen
hevelt het licht mijn diepe dromen
in ontdekking van de werkelijkheid

sluimerend voel ik me misleid
omdat ‘n leven mij werd ontnomen
waarin ik zonder me te schromen
kon dwalen door een eeuwigheid

ontdaan van zorgen, pijn en strijd
zonder knellende banden die tomen
wandelde ik los van ’t aards bestaan

en nu me de ogen zijn opengegaan
het besef weer volop gaat stromen
heb ik van mijn ontwaken al spijt