laat stilte door je ogen dwalen

je bruint in het
raken van de hemel
tropisch in de rulle sneeuw
kou heeft je gekleed
mode warmt je strakke lijf
dat alles van zijn handen weet

je ging om te vergeten
om even niets van
alles meer te weten
terug naar de bron
om in de zon je eigen
kleur weer te bepalen

het afscheid moest
sloot de woordenvloed
waarin je niet kon zwemmen
maar ook je laatste groet
kon hem niet temmen
hij sprak met te veel stemmen

je laat stilte
door je ogen dwalen
maar voelt nog steeds
zijn huid en ademhalen
in je lach onzekerheid
je bent hem nog niet kwijt

Schrijver: wil melker, 28 januari 2004

wlmelkerziggo.nl

ex-liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 8 stemmen 1.250