inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.921):

Magiër

Statig stapt hij heen en weer,
de spiegel toont zijn eeuwigheid,
jeugd verdween al reeds lange tijd,
tegen de tand des tijds is geen verweer.

Zijn lange baard verbergt de lijnen,
van een ruw en oud gezicht,
en in het schemerige lampenlicht,
lijkt hij stilaan weg te kwijnen.

Toneelspelen zit in zijn genen,
rollen leerde hij met engelengeduld,
menig moedig man bracht hij tot wenen.

Het magische dat hem ooit heeft omhuld,
is minder nu, maar nog niet verdwenen,
zijn rol is uitgespeeld, de taak vervuld.

Schrijver: Ditheke, 29 januari 2004


Geplaatst in de categorie: toneel

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.156

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)