Netgedichten

netgedicht (nr. 4.024):

een boerke

Er was eens een boerke
Getrouwd met een boerinneke
Die heel veel hield van minneke
Dus kreeg ze 7 meiden op een rij
En daarmee was haar man
Bastiaan de Guyt werkelijk ook duvels blij

Hij had voortdurend ene glimlach op de snuit
Als hij met anderen over deze dochters sprak
Want ‘t was me wel mirakels heerlijk Hollands fruit

Der kwamen vrijers aan de deur
Heel veel
Precies kon Bas het zich niet herinneren
Omdat hij nogal last had van een hele droge keel

“Kom d ‘r bie
Want waar er zeven kunnen zijn
Kan het ook met acht”
Wie had dat van die Bastiaan gedacht

Oh, dat is misschien wel één te veel
Hij wist het niet zo zeker
Want hij keek wat scheel
Naar de laatste druppels in zijn beker

Die Bas had diepe gronden
Waar niemand iets van wist

Dat bleek pas heel veel later
Toen hij in Spoorloos kwam
Waar 7 zonen hunne vader zochten
Die node werd gemist