Netgedichten

netgedicht (nr. 4.632):

De wereld was net zo klein als ik

Destijds kende ik de wereld niet
je liet mij nog een sprookje leven
door warme veiligheid omgeven
en kussen heelden mijn klein verdriet

Ons gezin was een kalme haven
waar onze bootjes lagen gemeerd
hier werd ons het varen aangeleerd
voordat wij ons op zee begaven

Nu is mijn verlangen groot
naar thuis voor boot en zeilen
zoveel reizen, zoveel nood,

doet mij in aller ijle
weer verlangen naar jouw schoot
voor rust bij tijd en wijle

Schrijver: Paul Tesser, 9 mei 2004

youfindme2

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: familie

Moeder

Thuis

Geborgen

4.0 met 13 stemmen

3.767

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: hebus
Datum:: 5 januari 2005
Email:: herman.buysskynet.be; Mooi verwoord moederdicht. Graag erin meemijmerend.

Naam:: metha
Datum:: 25 mei 2004
Email:: methaoudshoornmsn.com; zo kan ik jouw sonnet toch nog lezen :-)
de tweede strofe vind ik prachtig !

Naam:: metha
Datum:: 21 mei 2004
Email:: methaoudshoornmsn.com; hoi paul, hier kom ik je ook tegen :-)
is het zo, dat men, hoe ouder men wordt, met het schrijven ook terug gaat in het verleden?
heerlijk gedicht/sonnet om te lezen !

Geef je reactie op deze inzending: