in kerend tij
je gaf me ogen
om je blik te lezen
ik mocht je zien
in ongebruikte kleur
en zonder tegenlicht
in stil bewegen
liet je me handen
gaan over je huid
we stemden af op
ongehoord geluid
we dronken water
dat ons samenvloeide
werden één in smaak
hoopten dat nieuw leven
ons deed openbloeien
het was te laat
in kerend tij
verdronken wij
ogen neergeslagen omdat
handen ringen dragen
Geplaatst in de categorie: vrijheid