inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.797):

De laatste sneeuw

Gelijk een dode ligt ze daar
De handen saam gevouwen op haar borst
En op het kussen ligt het grijze haar
Wat slordig om haar lieve hoofd gemorst

Ze slaat haar ogen op en kijkt ons aan
Met moeite vouwt een glimlach om haar mond
Lijkt meer met ons dan met zichzelf begaan
Want in en om dit huis stormt wanhoop rond

Ze had het graag een laatste keer zien sneeuwen
Maar elke dag steelt wat van haar gewicht
En elke nacht hoort haar in stilte schreeuwen

Zo doofde heel gestaag haar levenslicht
Nu haar gezicht de schaduw draagt der eeuwen
Sneeuwen de vensterruiten langzaam dicht

Schrijver: Corry van Doorn, 30 mei 2004


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.8 met 8 stemmen aantal keer bekeken 601

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
joke schilling
Datum:
24 oktober 2005
Email:
jokeschillingxs4all.nl
Je raakte mijn hart en hebt me laten huilen, maar dank je wel voor dit wonderschoon gedicht. Melancholisch mooi.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)