Netgedichten

netgedicht (nr. 4.987):

Uithalen vol zilt

Het noodweer luwt met droeve snik
waar druppels verbergen onder tranen
die zich na droogte steeds vaker banen
langs getrokken sporen uit menig ogenblik

Triest gevoel ebt weg in sterke vlagen
paniek slaat golven langs boeg voorbij
het zicht schreeuwt gillen binnen mij
geraas overspoelt mijn angstige vragen

`t is niet zo dat je er niet meer bent!
ik kan je immers nog zo vaak ontwaren
daar waar jouw passie zich verschuilt!

Ik weet dat je liever niet ziet dat ik huil
toch laat ik mij af en toe liever varen
dan da`k mijn steven de storm in wend