Netgedichten

netgedicht (nr. 5.310):

verlicht de opgesloten pijn

je tast mijn huid
heel langzaam af
in willoos reageren
voelt hoe het bezeerde
hunkert naar contact

je raakt en leidt
de energie in banen
om te helen streelt
de plaatsen die ik
het minst kan delen

je krast
de wonden open
laat het vocht naar
buiten lopen en verlicht
de opgesloten pijn

ik zal nooit
meer gesloten zijn
jij brak de cirkel die
mijn blik naar binnen richt
anderen zien nu mijn gezicht