Netgedichten

netgedicht (nr. 5.340):

wordt je warmte koel

ik wil en
zal me geven
tot er niets meer
over is en ik
weer in je armen lig

draden die
gesponnen zijn van angst
vervlochten zijn met pijn
mogen nooit meer
anker zijn

je moet ze breken
anders gaat
je jeugd zich
morgen wreken
als we samen zijn

wat genot
moet worden
is dan schuldgevoel
kap ze anders wordt
je warmte koel