Netgedichten

netgedicht (nr. 5.546):

Het schedeltje

Onder de hazelaar
Vond ik vandaag zomaar
Tussen verdorde blaren
En takjes die eens twijgen waren
Een schedeltje.

Misschien als prooi hierheen gebracht
Misschien hier op zijn dood gewacht
Te groot om muis of rat te zijn
Te klein om van een kat te zijn.
Een wezeltje?

Of anderzijds, het was al dagen
Dat wij het diertje niet meer zagen
Dat vrolijk over 't grasveld liep
Als ieder ander dier al sliep.
Een egeltje?

Maar dit is wat er over blijft
En waar een dichter over schrijft:
Tussen verdorde blaren
En takjes die eens twijgen waren:
Een schedeltje.