Wind reist sprakeloos (Ballade voor Ronald)

Wind reist sprakeloos door de takken,
de boom die alles zag, blijft zwijgen.
Ik probeer mezelf weer te herpakken,
zodat ik zicht op morgen kan krijgen.

En jij mijn broer, die hier rust,
zal voor altijd 38 jaar blijven.
Begraven lig je, hier aan de kust,
waar meeuwen op de wind drijven.

Wind reist sprakeloos door de tijd,
waar jouw leven stil blijft staan.
Ik weet niet waarheen m'n weg leidt,
maar ik zal altijd steeds verder gaan.

Daar lig je dan, te rusten in het gras,
je zwijgt, je ligt daar al 'n hele poos.
Ik sluit m'n ogen, ik zie je zoals je was.
Luid vloekend leg ik op je graf een roos.

Schrijver: Jos Witteman, 21 september 2004

jlwittemanyahoo.com

dood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 1.442