Netgedichten

netgedicht (nr. 5.820):

Vrije val

Al sinds de ochtenddauw in touw
verbonden met een lijn verbeiden
aanwezig voor gezette tijden
routine lijkt in ogenschouw

De vreugde daar te staan, te staren
op langsvarend bries bravoure
aan zijde lokt het zijn retour
naar waar de wezens innig waren

Elke vezel voelt gerust
iedere tel verwacht de hang
herkenning in zichzelf te slaken

Leidraden naar de einder raken
ijle drommen eigenbelang
van de luchtsprong onbewust