Vochtige schaduw
Regen raakt je trieste gezicht
waardoor tranen versmelten
schouders zakken langzaam in
en passen gaan steeds trager
de wanhoop in jouw ogen leest
verdriet, pijn en eenzaamheid
steeds verder loop jij uit mijn
tijd en slentert door de dagen
de regensluier verbloemt het
silhouet en ik teken je grijs
en grauw, al zien mijn ogen
alle kleuren, nooit zal
die schaduw kleurrijker
afgebeeld zijn dan vandaag
deze dag waarbij ik je zag
lopen naar oneindige verten
msn.comGeplaatst in de categorie: eenzaamheid
Vochtige schaduw 3.0 met 8 stemmen 
1.128
1.128
Geef je reactie op deze inzending: