Netgedichten

netgedicht (nr. 5.920):

ad inferos (tweede versie)

de gids loodst mij
langs dorre doodsbeenderen
en frescobloemen

hij laat
uit een nis duif
en olijftak vliegen

hij leeft
tussen alpha en omega
gelooft wat hij ziet

tersluiks raak ik
de vaderen aan en schrik
als ze uiteenvallen

en de seminarist
rustig zegt: zij zullen de ogen
opslaan in het paradijs

jaja mompel ik
en stoot mijn hoofd
op zoek naar meer licht