Netgedichten

netgedicht (nr. 6.488):

Zijdelings

Elke schoonheid die mijn oogopslag
in laan, op dreef of elders kruist
maakt dat mijn vurig passie bruist
omdat ik nooit iets mooiers zag

Als een lieve lach op een druilend dag
die zich zeldzaam tegen grijzen druist
als schrijdend stel dat statig huist
eeuwig stil mijn pad flaneren mag

elke ronding ontwaakt een wild gelag
deinen innig aan mijn part gekuist
want geen heinde verte spinde loos
snuisterij, imposant en grandioos

Als herkenning kiest dan reint zij juist
op pracht uw flamboyant bij toverslag