Netgedichten

netgedicht (nr. 6.551):

Dromen

Een sluier werpt zich, over zonlicht en dag.
Gedachten die dansen, jij die naar mij lacht.
Hoofd in de wolken, een waas verandert kleur.
Van een wereld vol verhalen, roze, het mag.

Van een hak op een tak, aan de stam van een boom.
Bomen die buigen, voor een takje op een troon.
Niets is onmogelijk, je kent iedereen.
Angstig of verdrietig, meestal nooit vroom.

Vertellen van dromen, die leven in een nacht.
Intuïtie te volgen, geeft wilskracht een kans.
Niets is onmogelijk, een waas verandert kleur.
Meer te voorspellen, dan iemand verwacht.