Netgedichten

netgedicht (nr. 6.762):

Zomerdag

Traag walmend als dikke lava stroomt verkeer
over het blakende asfalt richting zee

Stoffig gras buigt deemoedig de halmen
Aan de wegrand ruisen duttende populieren

Het witte zand schittert verblindend
in het fel blikkerend zonnelicht

Boven het water daagt het grauw,
rommeldonder, regenkletter

overstemt het vrolijk kindergekwetter
Troebele poelen zorgen voor verkoeling

Achter de einder zakt de rode lampion
Sterren stralen naast een vale maan

Als een klamme deken keert de hitte weerom
Zonder kleren naar bed, maar het helpt niet