50 plus
(prodepressiva)
ik tel de groeven in mijn droef gelaat
vervolgens tel ik ook mijn grijze haren
veroorzaakt door het aantal crisisjaren
mijn lichaam is in haveloze staat
een oud, geheel versleten apparaat
dat zelfs de laatste hoop heeft laten varen
nog even en u mag me doodverklaren
want ook m’n geest is reeds ten einde raad
een oude man, die trage meters strompelt
de afstand van het kastje naar de muur
en op z’n sterfbed pure wartaal mompelt
ik voel de warmte van het vagevuur
bedekt met spinnenweb, totaal verschrompeld
begeef ik mij terug naar de natuur
wanadoo.nlGeplaatst in de categorie: verjaardag
vijftig 3.0 met 98 stemmen 
19.195
19.195
Geef je reactie op deze inzending:
Herkenning alom, dat zie je aan het aantal reacties. Wat mijn waardering betreft in cijfers: een dikke negen!
'k Word er een beetje depri van, zal het maar niet herlezen.
De spiegel die je dit gedicht liet maken
zat vol met barsten en was slecht verlicht
't was vast een gruwelijk gekreukt gezicht
je hoorde zeker ook je huid al kraken
Kijk dus slechts in de spiegel van je hart
en maak een frisse 50 plusser start
Het is vast heel treurig bedoeld.
Waarom moet ik er dan zo onbedaarlijk om lachen?