Netgedichten

netgedicht (nr. 6.911):

Naijver

Een nevel vlucht
uit sloot uit beek en plas
zoekt op de wind zijn weg
en richt zich op het licht

nog weet de nevel zich omringd
door slierten in de lucht
die hem belagen op zijn tocht
nog vluchtig dampt hij vocht

die massa wordt zijn dood
hij stijgt niet mee maar zakt
beland in plas en beek
en deels ook in de sloot

maar zonlicht prikkelt hem
en dwingt hem tot het licht
de nevel stijgt maar wordt bedreigd
door koppen zwaar en hoog

hij zoekt snel in het hemelsblauw
een weg er tussendoor
en vindt in licht en lucht geluk
en ijlt ik hou van jou

zolang de nevel luchtig is
houdt hij zijn hoge post
eenvoudig is zijn plaats
nabij het grote licht

hij weet zich groots en kent zijn bron
ontdaan valt er een traan
maar luchtig als de nevel is
geniet hij van ‘t bestaan