Netgedichten

netgedicht (nr. 7.745):

OCHTENDSFEER

het maïsveld waarin de planten
hoorbaar groeien verbergt steeds
meer zijn geheimen als ik nader
voegen zonnebadende hazen zich

daarbij een enkele kievit alarmeert
twee keer voor hij door soortgenoten
tot zwijgen wordt gemaand kraaien
vergeten zelfs gebruikelijk te krassen

het vroege ochtendland verwacht
een warme zomerdag de reigers
vluchten vertraagd meerkoetveren
drijven doelloos op het slootwater

ik matig mijn gang kijk bewonderend
naar de fraaie ronden en ovalen van
twee afdwalende buizerds roerloos
zit een waterhoen op zijn eilandnest