Netgedichten

netgedicht (nr. 7.773):

De versierde vogel

Druppels water, rond als knikkers
tiktak in een stroomversnelling door
een deels mistig half-vol glas met champagne
Van over de rand
van achter je brilleglazen
kijk je mij aan
alvorens aan tafel gezeten
jouw deel te nemen
van de opgetuigde vogel
alleen in blauw
en penseelstreken nog
vereeuwigbaar
Zachtjes ga je spreken
over het neergedaalde mysterie op de schaal
dat klapwiekend aan zijn einde kwam
Bloot en van vlees ontdaan
de dood nog steeds niets
zinnelijks heeft
De dag veranderd en
met de eb van het getij
eet jij van de paradijs-eend
met bijna vergeeld genoegen