Netgedichten

netgedicht (nr. 8.047):

ongestemde stilte

dat stilte was
wat hij niet las
in haar ogen

brak hem op
bezweet in angst
vele jaren lang
hoorde hij haar
schreeuwen
vocht’ge ogen
roerloos gelaten
diepe meren

stilte in haar
was nooit
in hem gestemd
vergeefs ook
het temmen
van stromen dromen
z’n onbegrepen
van in haar hoofd

zo werd
de kwelling van
zijn dagen
gekweten
uitgeteld weggeheten
in de krochten
van zijn steeds
beklemder ziel