Netgedichten

netgedicht (nr. 8.283):

Tien minuten maar

Tien minuten lopen is het maar
de straat uit en dan de verharde
weg op, heerlijk langs de Vecht
die door het slaapstadje stroomt
flarden nevel raken net het water
niet en ik glimlach om de vogels

in deze vroege ochtend lijkt het
wel of ze met mij mee vliegen
ach had ik vleugels, nee niet
denken, doorlopen het is bijna
koffietijd en stel je eens voor
dat ik, zoals vaker te laat kom

het ijzeren hek staat al open
ik kan zo doorlopen en weet
de weg van de laatste keer dat
ik jou wegbracht en je achter
moest laten op dat zandpad tussen
de bloemen echt fleurig was het niet

ik heb zo maar het idee dat jij
er nog wel zult zijn, begraven
en wel, alleen wil ik zo graag
geloven dat je vandaag terugkomt
misschien dat de letters mij nu
eindelijk eens wakker schudden

de bloemen die ik nu bij me heb
zul je vast wel mooi vinden, er
staan vazen genoeg, je hoeft maar
uit te zoeken en ik zet ze er wel
voor je in, zelfs dat kun je niet
meer en zo onhandig was je niet

oh ik zie het al, je bent er nog
ja stom van mij, ik had toch niet
verwacht dat je de kuierlatten had
genomen alhoewel er hout genoeg om
je heen ligt en ik lees en lees,
vijftig was je geworden vandaag ...