Ave Maria
Uitkijkend vanaf de Gasthuisberg
over de stad galmen de klokken
van de Jacobskerk om zeven
even later de Michaelskerk
Verderop de zon maakt zich los
rood van inspanning van de heuvel
In mij trilt het water van millennia
evolutie, zweeft als ochtenmist omhoog
Jij slaapt nog, draait je in het dekbed
tegen de ochtendkou uit het open raam
Overal kan ik zijn tegelijkertijd zeurt
zoetgevooisd zingend een aria in mij
Geplaatst in de categorie: religie