Netgedichten

netgedicht (nr. 9.159):

Winterse zondag

Op 'n flanellen zondagochtend
begluurt zachtbesneeuwde kaalheid
enkele benevelde passanten en
probeert hen tevergeefs in zijn
schemer onder te dompelen

Tegen de middag keert
de strijd tegen zon en warmte en
met mondjesmaat likt zijn
verduisterd licht aan hun
immer warme wanten

Smeltend voor hun passie
drapeert de uitgezongen zon
hen zorgvuldig met zijn
laatste slierten inzicht

Uiteindelijk beslissen de twee
hun hartstocht maar beter
binnenshuis te beleven en
vertrappelen onbewust
de laatste poging van de schaduw

Beteuterd staakt hij zijn
afkoelende hoop en ziet
evenals zon en warmte
dat hun vurige veldslag
even nutteloos als hopeloos was

In de verte komt de nacht
al in het oosten op