Netgedichten

netgedicht (nr. 9.313):

Bol vol braille

Ooit koloniseerde 'n blindeman
de werkelijkheid even
met zilverwitte tapis-plain
braille van deze bol

's Ochtends
vlak na de avond
kijk ik uit het raam
naar zijn jaarlijkse opmars

Naast m'n trein
rijdt puffend
het bedekte landschap
voorbij

Ondertussen blaast goddeloze inspiratie
witte letters weg naar de metropolen
m'n eindbestemming en
giet z'in een zin
Sneeuw is nooit
enkel wit

Ginds pikt de poedersneeuw
ook nog
als shampoo in de ogen
van onderkoelde daklozen